365 Dagen Tao

164 - Censuur

13 Jun

De keizers van China en Rome straften alle uitingen die hun niet bevielen af. Of het nu ging om afwijkend, onaangenaam nieuws, of een portret dat hun niet aanstond, ze stonden klaar om de daders zonder aarzelen te vernietigen. Tegenwoordig kennen we democratieën, maar niettemin bestaat de neiging om een afwijkende mening af te straffen, informatie te manipuleren of kunstenaars te censureren. De mensen die macht hebben, zouden voorzichtig moeten zijn: als je de mensen te ver drijft, zullen ze in opstand komen.

Kunstenaars uit vroegere tijden hebben geprobeerd de grenzen van hun uitdrukking te verleggen. Gedreven door het verlangen om te scheppen, hebben ze geprobeerd alle grenzen neer te halen. Maar zolang ze dat doen binnen een maatschappelijke context, moeten ze niet te veel op hun gehoor vooruitlopen. Mensen die scheppen, moeten voorzichtig zijn: als je de mensen te veel uitdaagt, zullen ze in opstand komen.

Dus zijn er twee uitersten. De verlangens van de mensen met macht die het gevoel hebben dat censuur een juist middel is, en de overtuiging van creatieve mensen die het gevoel hebben dat er aan hun vrijheid geen grenzen moeten worden gesteld. Mensen die Tao volgen vermijden die uitersten. Ze zullen zeker geen heerser willen worden, want een dergelijke positie is vol gevaar, hypocrisie en teleurstelling. Evenmin zullen ze een spectaculair kunstenaar worden; anderen wakker schudden is even gevaarlijk. Als ze moeten heersen, hanteren ze mededogen als hun norm. Als ze scheppen, vinden ze voldoening in zelfexpressie. Bovenal gaan ze alle uitersten, die hen van Tao weg zullen voeren, uit de weg.